Japan

Cultuur

• Bij een begroeting geef je geen hand, maar maak je een lichte buiging. Onderling kijken Japanners dan goed hoe de sociale verhoudingen liggen. Hoe lager de sociale rang des te dieper is de buiging. Zoenen bij een begroeting is uit den boze.
• Schoenen heb je eigenlijk alleen aan op straat. Bij het binnengaan van een ryokan, minshuku, tempel of woonhuis kom je meestal eerst in een soort voorportaal. Hier trek je je schoenen uit. Wil je helemaal de Japanse etiquette volgen? Zet dan je schoen met de punten van de neus in de richting waaruit je kwam. Zo kun je bij vertrek zo in je schoenen stappen. Voor het toilet tref je ook weer slippers aan. Je gewone slippers verruil je voor deze toilet-slippers.
• Een tatamimat (rieten mat in tempels, huizen, ryokans) is erg kwetsbaar. Hier mag je zelfs niet met slippers aan op lopen. Alleen met blote voeten of met sokken. Op je kamer ligt een yukata (een Japans kledingstuk, gebaseerd op de kimono) klaar. Een Japanner voelt zich uiterst senang in deze ochtendjassen. Hij zal er rustig mee door het hotel lopen. In kleinere plaatsen zie je nog steeds mensen in hun ochtendjas op straat.
• In Japan stap je schoon in het gemeenschappelijke hete bad, de onsen. Het hete bad is dan ook niet bedoeld om schoon te worden, maar om te ontspannen. Na een schrobbeurt spoel je eerst alle zeepresten af en pas dan stap je in bad. 
• In Japan berust een groot taboe op tatoeages, die worden geassocieerd met de Yakusa (onderwereld). Heb je tatoeages? Dan doe je er verstandig aan deze te bedekken en geen gebruik te maken van de openbare baden. 
• Op straat je neus snuiten in een zakdoek? Doe het vooral niet in Japan. Japanners gruwen bij het idee dat je een vieze zakdoek in je broekzak stopt.
• In Japan zul je af en toe moeten wachten. Je merkt al gauw dat Japanners geduldig zijn. Ook al is de rij nog zo lang. Voordringen wordt absoluut niet op prijs gesteld. 
• Je zult merken dat Japanners absoluut niet luidruchtig zijn. Het is dan ook onbeleefd om op luide toon met elkaar te praten.
• In de ochtend-of avondspits lijken al deze beleefdheidsregels opeens niet meer te bestaan. Mensen wringen zich in overvolle metrowagons. Maar schijn bedriegt. Ook dit dringen gaat met een zekere beleefdheid gepaard. Om een plaatsje te bemachtigen, duwt de Japanner altijd met zijn rug om zijn plaatsje te bemachtigen. Hierdoor is het duwen niet meer persoonlijk en hoeft de geduwde zich niet persoonlijk beledigd te voelen.
• Het is in Japan gebruikelijk dat er iets drie keer aangeboden wordt. De eerste twee keren zal hij afwijzen. Pas bij de derde keer vragen wordt duidelijk wat er gaat gebeuren. Of iemand de derde keer instemt of er toch echt vanaf ziet.

Langzamerhand houdt niet iedere Japanner zich meer aan al deze regels.  Kijk dus naar wat je omgeving doet en doe dan als de rest.