144 uur in de trein van Moskou naar Beijing

2005

Op uitwisseling met de trein
In augustus 2005 vloog ik voor het eerst naar Moskou om het avontuur aan te gaan. Samen met twee studiegenoten gingen we een jaar als uitwisselingsstudenten in Macau studeren. En wat is nu leuker om met de trein naar Hong Kong te gaan? Met z’n drieën deelden we de coupé met een Rus (Sergey) die Engels noch Duits sprak. Met veel handgebaren hebben we hem toch spelletjes geleerd en hebben we samen veel lol (en drank) gehad. Op een briefje schreef Sergey een telefoonnummer en bij aankomst in Irkoetsk moesten we dat nummer bellen. Zijn vriendin woonde daar en gelukkig sprak zij wel een woordje Engels. Samen hebben ze ons vervolgens een dag mee op pad genomen naar het Baikalmeer.

De wereld is klein
Na een paar dagen Irkoetsk stapten we wederom in de trein en hier kwam ik er achter in wat voor een klein wereldje we leven.

Hiervoor gaan we eerst even drie maanden terug in de tijd. In mei 2005 werkte ik bij een tankstation in Veghel en op een druilerige zaterdagochtend kwam hier een jongen op z’n brommertje tanken. Vanwege de regen bleef hij een tijdje koffie drinken voor hij weer op pad ging. Hij was de avond ervoor vanuit Utrecht vertrokken met zijn brommer voor een wereldreis van enkele maanden was het plan.

Terug naar Irkoetsk, want wie kwam ik daar in de trein tegen? Juist, die ene jongen die drie maanden eerder met zijn brommertje vertrokken was! Zijn brommer had het begeven ergens in het Oostblok en dus was hij maar met de trein verder gegaan. Zoals ik al zei, de wereld is klein.

Taalbarrières
Waar we ook hard om gelachen hebben die treinreis, is dat een dame in de trein souvenirs verkocht en aan ons vroeg: “Are you going to Baikal?” Wij verstonden Macau in plaats van Baikal, dus riepen meteen dat dit inderdaad onze bestemming was. Vervolgens was het nog een hels karwei om haar uit te leggen dat we toch geen tour naar het Baikalmeer bij haar wilden boeken. Dat mijn Przewalskipaard op hol sloeg bij een gerkamp in Mongolië is overigens ook een mooi verhaal...

Het Przewalskipaard
Vanuit het gerkamp zouden we een tochtje met paarden gaan maken naar een tempel. Ik had nog nooit alleen op een paard gezeten, maar het leek me ook wel een leuk uitstapje. De gids zei dat als we "chu" zouden zeggen, het paard wel zou gaan lopen... Nou mijn paard niet dus. Ondanks dat ik al een aantal keren "chu" geroepen had.

Een voor een werden de paarden vastgeknoopt aan een touw, zodat we in colonne achter elkaar zouden gaan. Natuurlijk zat ik weer op het laatste paard wat aangeknoopt zou gaan worden. Toen bijna alle paarden al vast zaten besloot mijn paard om te draaien en warempel, hij begon eindelijk te lopen. Eerst 'n paar stapjes, toen wat sneller...en nog sneller...en uiteindelijk in volle sprint.

Het enige wat m'n reisgenoten dus uiteindelijk zagen was een grote stofwolk en ik was met paard en al verdwenen. Hoe ik me vast heb weten te houden, geen idee. Het was me toch gelukt.
Bijkomend probleem was dat ik geen idee had hoe je zo'n paard moet stoppen, maar gelukkig had onze gids een nog sneller paard en wist hij mijn paard tot stilstand te krijgen. Het ergste was dat we toen nog aan onze paardentocht moesten beginnen.. Gelukkig is dat uiteindelijk verder goed afgelopen.

2017

Entert(r)ainment
Ruim twaalf jaar na het eerste avontuur ging ik in oktober 2017 nogmaals met dezelfde route naar Beijing. Dit keer was ik met een gezelschap van twintig Nederlanders en had ik als reisbegeleider de taak de reis zonder problemen te laten verlopen. Om te bedenken hoe deze groep zich niet zou gaan vervelen had ik enkele ideeën bedacht die helaas toch niet al te praktisch waren. Zo leek me het gangpad in de trein precies breed genoeg voor een sjoelbak maar helaas paste deze niet in mijn backpack. Gelukkig bleek muziek wel geschikt en konden we iedere ochtend ochtendgymnastiek doen op het ritme van Guus Meeuwis’ “kedeng kedeng” , je moet toch in beweging blijven tijdens de rit! De tekst van de Dodenrit van Drs P. proberen mee te zingen is ook een leuke challenge voor onderweg! Toch vind ik een simpele pak kaarten het leukste vermaak. In de restauratiewagon hebben we eindeloos zitten hartenjagen en rikken.

Koppen tellen
Ook stopt de trein natuurlijk regelmatig op stations om een kleine wandeling te maken en wat inkopen te doen. Zo ook in Ulan-Ude, bijna de laatste stop in Rusland voor je de grens met Mongolië oversteekt. Op een informatieblad konden we zien hoe laat de trein weer zou vertrekken. Ruim 20 minuten voor die tijd werden we de trein weer ingeroepen, maar een deel van de groep was nog in het station zelf. In volle sprint ben ik ze gaan zoeken en heb ik iedereen terug de trein in geroepen. Helaas bleken twee mensen nog te ontbreken en dus ben ik nogmaals gaan zoeken met de wetenschap dat de trein ieder moment kon vertrekken. Helaas kon ik ze niet meer vinden maar was ik nog net op tijd terug in de trein. Gelukkig bleken deze twee elders in de trein te zijn ingestapt maar konden ze niet binnendoor terug naar onze coupé komen. Eind goed al goed dus. Maar voor het geval ik de trein had gemist stonden mijn groepsgenoten al klaar met mijn backpack om uit het raam te gooien, zodat ik in elk geval wat schone kleren had voor mijn langere verblijf in Rusland. Gelukkig was dit allemaal niet nodig en kon ook ik er later om lachen! Waarom de trein uiteindelijk eerder vertrok dan aangegeven is ons nog steeds een raadsel.

Het beste gevoel
Wat voor mij het ultieme gevoel is, is wanneer je uiteindelijk de eindbestemming van je reis bereikt! Bij aankomst op het centrale station van Beijing gaven we elkaar een high five en besefte ik wederom wat een machtige reis dit was. Het gevoel wat ik had na het voltooien van de vierdaagse van Nijmegen was ongeveer hetzelfde, al hield ik daar wel flink meer blaren aan over. De 144 uur in de trein zijn voorbijgevlogen en ik genoot van iedere minuut in de trein.

De belangrijkste tips op een rijtje
Tot zover mijn avonturen. Wil je zelf op reis met de trein door Rusland (of elders in Azië) neem dan contact op voor een reis op maat. Wanneer je uiteindelijk in de trein stapt en flink wat uren voor de boeg hebt, houd dan de volgende tips in gedachten:

1. Geniet! Het uitzicht zal ieder uur anders zijn en de mensen die je ontmoet zou je anders nooit van je leven zijn tegengekomen (tenzij ze met een brommertje naar Rusland rijden en bij jouw tankstation koffie komen drinken).
2. Zorg voor een goed boek, een lekker muziekje of een boekje met kruiswoordraadsels.
3. Neem spelletjes mee die leuk zijn om te doen in de trein. Denk wel aan het formaat. Een heel spel Monopoly is wellicht wat groot maar de reiseditie is prima. Een pak kaarten, Pictionary UNO, 30 Seconds etc.. gaat allemaal uitstekend en is ook niet te zwaar in je koffer.
4. Een Point-it vertaal boekje om de taalbarrière te verkleinen.
5. Neem een stekkerdoos mee. Waarom? In de trein zijn maar een beperkt aantal stopcontacten. Met een stekkerdoos maak je dus snel nieuwe vrienden aan boord!
6. Zakjes soep, koffie of thee zijn lekker onderweg. Denk er wel aan je eigen mok mee te nemen. Overigens is de Borsch (Russische goed gevulde soep) in de restauratiewagon ook lekker.
7. Tenzij je met de luxe Tsarengoud trein reist, zal je je tijdens de meerdaagse treinreizen wat minder vaak kunnen wassen.
8. Je hele besef van tijd ben je na een dag of twee wel kwijt. Dit heeft te maken met de vele tijdzones die je doorkruist. Stel je hier vooraf goed op in en maak je hier vooral niet te druk om, zie punt 1! Op het moment dat je de eindbestemming bereikt kun je een heerlijk warme en welverdiende douche nemen. Het slaapgebrek haal je thuis wel weer in.
9. Boek op tijd! Elke trein heeft maar een beperkt aantal wagons waardoor je bedrogen uit komt komen wanneer je kort voor vertrek wilt boeken. Bedenk vooraf ook goed in welke steden je graag wilt overnachten. Er zijn meerdere stops mogelijk onderweg.