Een reisdag in Iran: De bazaars en Perzische keuken van Shiraz

Ontmoetingen met de locals
Het zou nog anderhalf uur duren voordat we daadwerkelijk het station van Shiraz binnenrijden. In gedachte vervloek ik de treinbegeleider die mij veel te vroeg van m’n bed kwam lichten. De treinreis was leuk! Een hele belevenis die je erg dicht bij de Iraanse cultuur brengt. Ik had het genoegen om de 4-persoons coupé te delen met een echtpaar op leeftijd met een dochter in Canada. Ze vertelde mij honderduit over de reis naar hun dochter van vorig jaar. Nu kwamen ze terug vanuit een dorpje in de bergen. Hun andere dochter was daar afgelopen weekend getrouwd. Of… hun zoon had daar een huis… nou ja, iets in die richting. Mijn Farsi is niet wat het moet zijn en deze schattige mensen spraken geen woord Engels buiten de vragen “Iran good?” en “You want some food??”.

Dat is wel heel Iraans, het constant delen van eten en drinken. Je hoeft werkelijk geen honger te hebben hier. Weigeren van eten is zeer onbeleefd en ondanks dat ik nog helemaal vol zat van de kip met rijst, ben ik dus maar gewoon doorgegaan met eten. Nee, het was zeker geen saaie reis.

Bazaarbezoek met saffraanthee
Shiraz is een heerlijk relaxte stad. De Islamitische regels zijn hier niet zo streng als in de rest van het land en dat komt misschien wel door de geschiedenis van de stad. De dichters Hafez en Sa’adi komen beiden uit Shiraz en zij namen het in hun gedichten niet zo nauw met de strenge leer van de Koran. De Hijab, de hoofddoek, is hier wel verplicht maar vooral de jeugd draagt deze zo ver mogelijk naar achteren op het hoofd. De mensen zijn ook erg relaxt. Soms wel te relaxt! Vraag een willekeurige Iraniër om de mensen uit Shiraz te omschrijven en ze zullen steevast zeggen: Shirazi people? Lazy people. Iets waar de mensen hier lacherig op terugzeggen: Not lazy.. slow-motion!

Overal in Iran vind je bazaars waar je van alles kan kopen. De bazaar in Shiraz is misschien wel een van de mooiste in het land! Je kan er makkelijk verdwalen. Gelukkig zijn er een aantal theehuizen waar ik met een kop saffraan thee rustig de weg terug kan zoeken. Ja, ook ik ben op de bazaar verdwaald! En niet een keer…

Culinaire kennismakingen
Als ik eindelijk de uitgang van de bazaar gevonden heb, is het etenstijd. Mijn favoriete moment van de dag in Iran! Het gebruik van de vele verschillende soorten kruiden, vlees en fruit maken de meeste gerechten in de Perzische keuken een feest voor je smaakpalet. De saffraan zorgt daarbij ook nog eens voor een prachtige diep-gele kleur. Ik kies deze avond voor Dizi, mijn favoriete Iraanse gerecht. Dizi is een stoofschotel van lamsnek, kikkererwten en aardappel. Dit wordt gecombineerd met een heerlijk kruidenmengsel en een aantal uur gekookt.

Als de zwarte pot aan tafel komt, begint het leuke werk pas! Als eter word je verwacht om met een ijzeren stamper alles in de pot samen te stampen en zo alle smaken door de pot heen te persen. De bouillon giet je vervolgens in een soepkom en wat je overhoudt is een soepkom vol smaakvolle bouillon en een puree van alle vaste ingrediënten die je samen met wat lavaz (plat brood) opeet. Puur genieten!

Dizi is een gerecht wat traditioneel gezien alleen door de armen in de samenleving gegeten wordt, omdat er veel afvalvlees in zit. In dit geval pas ik me graag aan en geniet ik volop.

Het nachtleven van Shiraz
Terug bij het hotel besluit ik het nachtleven te willen ontdekken. Ondanks het verbod op luide muziek en alcohol kan je je hier prima vermaken. Ik duik het park in en overal zitten locals met een barbecue en waterpijp te genieten van de zachte temperaturen. Ik maak een rondje door het park en hoor vanuit verschillende kanten een verrast “salam” mijn kant opkomen. Voor ik het weet ben ik in gesprek met een groepje jongeren die willen weten wat ik in Iran kom doen en waar ik vandaan kom. Om de een of andere reden willen ze allemaal weten hoeveel mijn telefoon kostte en hoeveel ik voor mijn vliegticket betaald had.

Ik bestel een waterpijp bij de mobiele waterpijpstand en het duurt niet lang voordat de volgende groep mensen om mij heen staat die allemaal met mij willen praten. “How you like Iran?”, “Iran safe?” en “Selfie selfie?” komen meerdere keren voorbij en voor ik het weet is het half 1. Wat een heerlijk land is dit toch!